Σύμφωνα με το The Conversation, μια νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Physical Review D αμφισβητεί την κοινή ιδέα ότι η Μεγάλη Έκρηξη ήταν η αρχή των πάντων. Αντίθετα, οι ερευνητές προτείνουν ότι μπορεί να ήταν μια ανάκαμψη - μια αναπήδηση - μετά από μια τεράστια βαρυτική κατάρρευση που σχημάτισε μια μαύρη τρύπα.
Αυτή η ιδέα του «σύμπαντος της μαύρης τρύπας» χρησιμοποιεί την καθημερινή φυσική για να επανεξετάσει την κοσμική προέλευση. Αντί να ξεκινήσει με την επέκταση και να ανατρέξει σε μια μυστηριώδη μοναδικότητα, το μοντέλο εξετάζει τι συμβαίνει όταν μια μεγάλη μάζα καταρρέει υπό τη βαρύτητα, παρόμοια με τον τρόπο που τα αστέρια γίνονται μαύρες τρύπες. Αλλά σε αντίθεση με τις έντονες μοναδικότητες που προβλέπονται από την κλασική φυσική, αυτό το μοντέλο χρησιμοποιεί την κβαντομηχανική για να δείξει ότι η κατάρρευση δεν συνεχίζεται για πάντα.
Η αναπήδηση καθοδηγείται από την αρχή του κβαντικού αποκλεισμού, η οποία εμποδίζει πανομοιότυπα σωματίδια, όπως τα φερμιόνια, να συμπιεστούν στην ίδια κβαντική κατάσταση. Ως αποτέλεσμα, η κατάρρευση φτάνει σε ένα όριο και στη συνέχεια αντιστρέφεται, προκαλώντας μια προς τα έξω αναπήδηση. Σύμφωνα με την ερευνητική ομάδα, «η αναπήδηση δεν είναι μόνο δυνατή - είναι και αναπόφευκτη υπό τις κατάλληλες συνθήκες».
Το μοντέλο διερευνά μια σφαιρική κατάρρευση μάζας M με αρχικό μέγεθος χ_* μέσα σε μια καμπύλη περιοχή που ορίζεται από k ≡ 1/χₖ² ≤ 1/χ_²*. Το υλικό στο εσωτερικό αντιμετωπίζεται ως ένα τέλειο ρευστό που μετατοπίζεται από σκόνη χωρίς πίεση (P = 0) σε σταθερή πυκνότητα ενέργειας ρG με την πάροδο του χρόνου. Αυτό οδηγεί σε αναπήδηση στο: R_B = (8πGρG / 3)^−1/2
Μετά την αναπήδηση, το σύμπαν διαστέλλεται ραγδαία, με την πίεση P(ρ) να λειτουργεί σαν ένα δυναμικό πληθωρισμού - παρόμοιο με τον τρόπο που η τυπική κοσμολογία περιγράφει τον πληθωρισμό του πρώιμου σύμπαντος και τη σημερινή σκοτεινή ενέργεια.
Το μοντέλο προβλέπει επίσης μια μικρή αλλά αισθητή θετική καμπυλότητα στο χώρο: −0,07 ± 0,02 ≤ Ωₖ
Είναι ενδιαφέρον ότι η αναπήδηση συμβαίνει εντός της βαρυτικής ακτίνας r_S = 2GM, η οποία από μέσα λειτουργεί σαν κοσμολογική σταθερά Λ. Εξωτερικά, εξακολουθεί να μοιάζει με μια κανονική μαύρη τρύπα Schwarzschild.
Μελλοντικές αποστολές όπως το Euclid θα μπορούσαν να ελέγξουν την προβλεπόμενη καμπυλότητα. Άλλα έργα, όπως το Arrakihs, θα μελετήσουν αμυδρά χαρακτηριστικά, όπως αστρικά φωτοστέφανα και γαλαξίες-δορυφόρους, πιθανώς συνδεδεμένα με αρχαία συμπαγή αντικείμενα όπως μαύρες τρύπες που κατάφεραν να περάσουν από την αναπήδηση.
Κατά αυτή την άποψη, η Μεγάλη Έκρηξη δεν ήταν η γέννηση των πάντων—ήταν η αρχή ενός νέου κύκλου μέσα σε μια μαύρη τρύπα που σχηματίστηκε σε ένα μεγαλύτερο σύμπαν. Όπως το θέτει το The Conversation: «Δεν είμαστε μάρτυρες της γέννησης των πάντων από το τίποτα, αλλά μάλλον της συνέχισης ενός κοσμικού κύκλου».
