Μία «?αγική» πυξίδα φαίνεται πως είχαν οι Βίκινγκς, που τους επέτρεπε να ταξιδεύουν στη θάλασσα ?ε οδηγό τον ήλιο και όχι τα άστρα.
Η πυξίδα αυτή ήταν ?ία πέτρα, υποστηρίζουν δύο επιστή?ονες από τα Πανεπιστή?ια Eotvos της Βουδαπέστης και Lund της Σουηδίας.
Ηταν ?ία «ηλιόπετρα», ένα είδος διάφανου ασβεστίτη που ?πορούσε να ?αγνητίζει το ηλιακό φως, ακό?η και ?έσα στην ο?ίχλη, ?ε αποτέλεσ?α να «προδίδει» τη θέση του ήλιουστους ταξιδευτές ώστε να ?ην παρεκκλίνουν από την πορεία τους.
Σύ?φωνα ?ε το «Nature», οι δύο επιστή?ονες, (Γκα?πόρ Χορβάθ και Σούζαν Ακεσον) προσπαθούσαν από το 2005 να επιβεβαιώσουν έναν παλαιό θρύλο που έλεγε ότι οι Βίκινγκς ?πορούσαν να προσανατολίζονται στις θαλάσσιες εξορ?ήσεις τους ?ε τη βοήθεια ?ιας πέτρας που τους έδειχνε τον δρό?ο.
Απο το 750 ?έχρι το 1050 ?.Χ., οι Βίκινγκς ήταν σε θέση να πραγ?ατοποιούν αποστολές χιλιάδων χιλιο?έτρων προς την Ισλανδία, τη Γροιλανδία και ακό?η πιο πέρα, στα παράλια της Βορείου Α?ερικής, όπως έχει υποστηριχτεί από πρόσφατες ?ελέτες.
Αυτά τα ριψοκίνδυνα ταξίδια ?πορούσαν να τα πραγ?ατοποιούν ακό?η και όταν ο ουρανός ήταν σκοτεινός, επικρατούσε ο?ίχλη ή χιόνιζε χωρίς να έχουν ά?εση οπτική επαφή ?ε τα άστρα.
Οι δύο ειδικοί λένε πως ήταν αυτή η πέτρα, η οποία εκ?εταλλευόταν ένα φυσικό φαινό?ενο, την πόλωση του φωτός, και ανάλογα ?ε τη θέση στην οποία την κρατούσε κάποιος ?πορούσε να «λά?πει» περισσότερο ή λιγότερο, φανερώνοντας το πού βρίσκεται ο ήλιος. Ακό?η και όταν ο ουρανός ήταν σκοτεινός. Έτσι δεν χρειαζόταν να ταξιδεύουν υπολογίζοντας την πορεία τους από τη θέση των άστρων.
Πηγή: ΤΑ ΝΕΑ
